کتاب عادت‌های یک صلح‌جو

ده عادت قدرتمند را یاد بگیرید تا به یک صلح‌جوی بهتر تبدیل شوید.
استیون تی. کالیس، استاد حقوقی که به سراسر جهان سفر می‌کند و درباره‌ی موضوعات بحث‌برانگیزی مانند آزادی بیان، حقوق LGBTQ+ و آزادی مذهبی صحبت می‌کند، یک راز شگفت‌انگیز دارد. با وجود تفرقه‌انگیز بودن این موضوعات، گفت‌وگوهای او به ندرت به مشاجره تبدیل می‌شوند. خواه در حال صحبت با دیپلمات‌ها، رهبران مذهبی یا دانش‌آموزان دبیرستانی باشد، کالیس فهمیده است که افراد با دیدگاه‌های مختلف، می‌توانند در بحث‌های متفکرانه و سازنده شرکت کنند.
و چگونه این کار را انجام می‌دهد؟ پاسخ در عادت‌های صلح‌جویان نهفته است؛ مهارت‌هایی که هر کسی می‌تواند آن‌ها را یاد بگیرد تا در گفت‌وگوهای سخت، درک متقابل به دست بیاورد. ارتباط مؤثر به گشودگی، گوش دادن فعال و احترام متکی است؛ حتی زمانی که با اختلافات عمیق مواجه می‌شویم. هدفْ ایجاد فضایی است که در آن افراد احساس ارزشمندی کنند که گفت‌وگوهای سازنده‌تر را به دنبال دارد. این مهارت‌ها شکاف‌هایی را ترمیم می‌کند که اغلب در دنیای امروز حل‌نشدنی به نظر می‌رسند. در خلاصه کتاب عادت‌های یک صلح‌جو، تکنیک‌هایی را برای نزدیک شدن به گفت‌وگوهای سخت با صبر و همدلی یاد می‌گیرید. شما راه‌هایی را برای مدیریت اختلاف‌نظر، پرورش درک متقابل و هدایت بحث‌ها به سمت نتایج معنادارتر کشف خواهید کرد. اگر از بحث‌های بی‌حاصل خسته شده‌اید و می‌خواهید راه بهتری برای برقراری ارتباط پیدا کنید، پس در جای درستی هستید.

وقتی کالیس 9 ساله بود، به‌اشتباه از محصول موبر مادرش استفاده کرد؛ چون فکر می‌کرد موس مو است. با اعتمادبه‌نفس کامل، موهایش را حالت داد؛ اما بعداً متوجه شد که تکه‌هایی از موهایش می‌ریزند. او فکر می‌کرد خیلی می‌داند؛ اما همین اشتباه کوچک باعث خجالتش شد. این داستان یادآوری است برای همه‌ی ما درباره‌ی اولین عادت یک صلح‌جو: فروتن بودن در تفکر و دوباره نگاه کردن. کالیس اشتباه می‌کرد که فکر می‌کرد آن محصول را می‌شناسد. پس وقتی حرف می‌زنید، فکر نکنید همه‌چیز را می‌دانید. یادتان باشد ممکن است خیلی کم بدانید و بخواهید یاد بگیرید.
این کار نمی‌گذارد زود قضاوت کنید و از دعوای بی‌خود جلوگیری می‌کنید. همچنین، به حرف‌هایی که زده‌اید، دوباره فکر کنید. به‌جای اینکه بخواهید در بحث برنده شوید، آن را به سمت پیدا کردن راه‌حل ببرید. سؤال بپرسید و دیگران را تشویق کنید نظرشان را بگویند. این کار، تقابل‌ها را تبدیل می‌کند به فرصت‌هایی برای بزرگ شدن و فهمیدن همدیگر. حتی اگر خیلی وارد هستید، برای اینکه حرف خودتان را پیش ببرید، به دانشتان تکیه نکنید. از دانشتان کمک بگیرید تا به بقیه کمک کنید؛ ولی یادتان باشد همیشه چیزهای بیشتری برای یاد گرفتن هست. با هدف همکاری به هر بحثی نزدیک شوید و فضایی ایجاد کنید که در آن پیشرفت واقعی حاصل شود.
عادت دوم صلح‌جویان، یادگیری واقعی است؛ یعنی بفهمند دانش از همکاری و گفت‌وگو ایجاد می‌شود. به آیزاک نیوتن فکر کنید که آن حرف معروف را زد: «اگر من دورتر را دیده‌ام، برای این بوده که روی شانه‌ی غول‌ها ایستاده‌ام.» نیوتن جاذبه را تنهایی کشف نکرد؛ بلکه از کار دانشمندانی مثل کپلر و گالیله کمک گرفت. او فهمید که یاد گرفتن از کسانی که قبل از او بودند و پذیرفتن نظر بقیه، چقدر مهم است. اما دنیای امروز برای یادگیری واقعی، مشکلاتی درست کرده است. شرکت‌های فناوری و بازیگران خارجی، سیستم دوپامین مغز شما را، همان ماده‌ای که به شما حس خوب می‌دهد، دستکاری می‌کنند تا شما را به گوشی‌هایتان وابسته نگه دارند. هر پیامی که می‌آید یا هر به‌روزرسانی شبکه‌ی اجتماعی، یک حس لذت فوری به شما می‌دهد؛ ولی این می‌تواند شما را از یادگیری عمیق‌تر و باارزش‌تر دور کند. برای اینکه این اتفاق نیفتد، خودتان را از استفاده‌ی دائم از گوشی دور کنید و از کارهای طبیعی‌تری مثل وقت گذراندن در طبیعت یا حرف زدن با کسانی که دوستشان دارید، لذت ببرید.
وقتی دارید حرف می‌زنید، در استفاده از شعارها یا جمله‌های کلیشه‌ای هم دقت کنید. به‌جای اینکه زود واکنش نشان بدهید، سؤال بپرسید تا بفهمید طرف مقابل چه منظوری دارد. این کار باعث می‌شود گفت‌وگو باز و سازنده بماند. همین‌طور، فقط به خبرهایی که در شبکه‌های اجتماعی می‌بینید و بیشتر وقت‌ها نظر خودتان را تأیید می‌کنند، اکتفا نکنید. به‌جای آن، به دنبال منابع مختلف و قابل‌اعتماد بگردید تا خوب بفهمید. با اینکه فناوری می‌تواند وسیله‌ی خیلی خوبی برای به دست آوردن اطلاعات باشد، یادتان باشد که با فکر از آن استفاده کنید. نگذارید زود نظرتان را شکل بدهد. آرام‌آرام نتیجه بگیرید و وقتی چیز جدیدی یاد گرفتید، نظرتان را عوض کنید. آخر سر، یادتان باشد یادگیری واقعی به شکل‌های مختلف اتفاق می‌افتد. بعضی‌ها از راه کارهای معنوی به دانایی می‌رسند. و مهم است که به این نظرها احترام بگذارید، چه به آن‌ها اعتقاد داشته باشید چه نه. صلح‌جویان می‌فهمند که یادگیری، در هر شکلی که باشد، یک کار مشترک و همیشگی است.