اینترنت ابتدا شبکه‌ای برای اطلاعات بود، سپس به شبکه‌ای اجتماعی تبدیل شد و حالا در حال تبدیل به شبکه‌ای برای مالکیت است.
کتاب توکن همه چیز با موفقیت غیرمنتظره‌ی کلوب قایق بادبانی میمون‌های کسل آغاز می‌شود؛ جایی که تصاویر ساده به نمادهای چند میلیون دلاری و عضویت در اجتماع تبدیل شدند. نویسندگان از این داستان استفاده می‌کنند تا پرسش اصلی را مطرح کنند: چرا مردم برای چیزی پول می‌دهند که هرکسی می‌تواند کپی کند؟ پاسخ آن‌ها محور کتاب را شکل می‌دهد: ارزش در دنیای دیجیتال نه از کمیابی فایل‌ها، بلکه از مالکیت قابل‌اثبات، حس تعلق و مشارکت می‌آید.
نویسندگان استدلال می‌کنند که این انقلاب مالکیت، آغاز وب۳ است؛ مرحله‌ی بعدی اینترنت که براساس فناوری بلاک‌چین ساخته شده.
NFTها ابزار اصلی این مرحله‌اند: توکن‌های دیجیتالی که مالکیت، اصالت و حقوق را بدون نیاز به مرجع مرکزی تأیید می‌کنند. NFTها با پیوند دادن کد، اجتماع و خلاقیت، به افراد و سازمان‌ها امکان می‌دهند شکل‌های جدیدی از ارزش و اعتماد بسازند. مقدمه فضای کتاب توکن همه چیز را مشخص می‌کند: تحولی عمیق. اینکه مالکیت دیجیتال چگونه هنر، سرگرمی، تجارت و حتی هویت را بازتعریف می‌کند. در این چشم‌انداز، داشتن یک دارایی دیجیتال دیگر نمادین نیست؛ بلکه سهمی در آینده‌ای زنده و به‌هم‌پیوسته است.

در سال ۲۰۲۲، استارتاپ یوگا لبز با جمع‌آوری ۴۵۰ میلیون دلار برای چیزی که به نظر فقط تصاویر کارتونی میمون‌ها بود، دنیای کسب‌وکار را شگفت‌زده کرد. این تصاویر «میمون‌های کسل» با الگوریتم ساخته شده بودند و هرکسی می‌توانست آن‌ها را ببیند یا دانلود کند. اما سرمایه‌گذاران درواقع توکن‌های غیرقابل‌معاوضه یا NFT خریدند؛ ثبت دیجیتالی که روی بلاک‌چین عمومی ذخیره می‌شد و مالکیت تصاویر خاص را ثابت می‌کرد. این تناقض همه را گیج کرد: چرا باید برای چیزی که همه به آن دسترسی دارند، این هزینه‌های کلان را پرداخت کرد؟ سؤال اصلی کتاب توکن همه چیز، این است: چرا کسی برای چیزی که هرکسی می‌تواند کپی کند، پول می‌دهد؟
نویسندگان توضیح می‌دهند که پاسخ در تصاویر نیست؛ بلکه در سیستم مالکیت دیجیتال پشت آن‌هاست. هر NFT میمون کسل مثل یک کارت عضویت بود؛ گواهی دیجیتال قابل‌اثباتی که حقوق، امتیازات و دسترسی به اجتماعی خاص را به صاحبش می‌داد. داشتن یکی از این‌ها یعنی ورود به باشگاهی اختصاصی با رویدادهای زنده، بازی‌های آنلاین و حقوق خلاقانه برای استفاده از تصویر میمون. این ساختار مالکیت به دارندگان اجازه می‌داد از میمون‌های خود برای پروژه‌های شخصی استفاده کنند؛ از کالاهای تجاری گرفته تا رسانه‌ای. در این حالت آن‌ها به سهام‌داران و تبلیغ‌کنندگان برند تبدیل می‌شدند.
موفقیت یوگا لبز از اثر شبکه‌ای مالکیت آمد: چرخه‌ای که در آن مشارکت کامیونیتی یا اجتماع، ارزش برند را بالا می‌برد و این ارزش، قیمت NFTها را افزایش می‌داد. دارندگان به بازاریاب‌ها، توسعه‌دهندگان و سازمان‌دهندگان تبدیل شدند و اکوسیستم برندی غیرمتمرکز را تقویت کردند. کلوب قایق بادبانی میمون‌های کسل از یک مجموعه‌ی هنری کوچک به برندی جهانی تبدیل شد که از مجموعه‌های جدید NFT، کالاها، همکاری‌ها و حتی رویدادهای زنده صدها میلیون دلار درآمد داشت.
نویسندگان کتاب توکن همه چیز از این زاویه، NFTها را ابزارهایی برای ایجاد مالکیت دیجیتال قابل‌اثبات و قابل‌انتقال می‌دانند. ارزش واقعی یک ان‌اف‌تی مثل سند ملکی، در چیزی است که نشان می‌دهد؛ نه پیکسل‌های تصویر. داستان یوگا لبز نمونه‌ای کوچک از ایده‌ی اصلی نویسندگان است: NFTها مالکیت، اعتماد و اجتماع را در عصر دیجیتال بازتعریف می‌کنند و مدل‌های کسب‌وکاری می‌سازند که هویت اجتماعی را با ارزش اقتصادی ترکیب می‌کنند. «جهان میمون‌ها» پوچ نبود؛ پیش‌نمایشی از انقلابی دیجیتال بود که بر اساس مالکیت شکل گرفته است.