کتاب ژاپنی وابی سابی راههای مختلفی را بیان میکند که باعث بهتر شدن زندگی ما میشود. مفهوم وابی سابی بر اساس مفاهیم سادگی، پذیرش ناپایداری و نقص بنا شده است و پادزهر مصرفگرایی و شتاب زندگی مدرن است.
بث کمپتون بنیانگذار Do What You Love است، شرکتی که برای کسانی که به دنبال تغییر زندگیشان هستند، دورههایی برگزار میکند. او همچنین یک کارآفرین، برندهی جایزه و نویسندهی خودیاری است که آثارش به 24 زبان ترجمه شده است. او با همسر و دو دخترش در جنوب انگلستان زندگی میکند.
با خواندن این کتاب، نحوهی زندگی سالم را از طریق فلسفهی ژاپنی میآموزید.
امروزه تعداد بسیار زیادی از انسانها از چالشهای طاقتفرسای زندگی مصرفگرا و سرسامآور کنونی خسته شدهاند. ما در دورهای به سر میبریم که اکثرمان احساس پریشانی، ناامنی، بیپشتوانه بودن و خستگی میکنیم.
در سالهای اخیر، استرسها بسیار اوج گرفتهاند و پول، عناوین شغلی، ظواهر و اندوختن مادیات دغدغههای اصلی ما شدهاند. بیش از پیش، به خود فشار میآوریم و سعی میکنیم چندین کار را با هم انجام دهیم و حس نارضایتیمان رو به فزونی است. بیشازحد کار میکنیم، بیش از ظرفیتمان به خود فشار میآوریم و میجنگیم.
بسیاری از ما شغل خود را دوست نداریم و شغل ما تمام انرژی ما را میگیرد. اغلب نگران این هستیم که به نتیجهی مطلوب نرسیم. نمیتوانیم به اندازهی کافی برای دوستان و خانوادهی خود وقت بگذاریم. چیزهای زیادی داریم که مطمئن نیستیم حتی به آنها نیاز پیدا کنیم. بهنوعی، گرفتار یک زندگی کسالتبار شدهایم.
وابی سابی یک اصطلاح ژاپنی است که به ما یادآوری میکند تا زیبایی را در کامل نبودن ببینیم، ارزش سادگی را درک کنیم و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
وابی سابی به ما میآموزد که چگونه کارها را ساده کنیم، اولویتهایمان را تعیین کنیم و در این حین به خودمان سخت نگیریم.
این اصطلاح ژاپنی از دو کلمهی جداگانهی وابی و سابی تشکیل شده است. این اصطلاح البته چیزی فراتر از مفهومی زیباییشناختی است. در واقع طرز فکری ژاپنی است دربارهی زندگی نهچندان بینقص ولی کامل. این اصطلاح بر پایهی پذیرش ناپایداری و نقصها بنا شده است.
وابی سابی یک فلسفهی زیربنایی است و مانند یک رشتهی نامرئی در زندگی و فرهنگ ژاپنی جریان دارد. اما این دو کلمه به چه معنا هستند؟
بیایید با کلمهی وابی شروع کنیم. در ژاپن، وابی به معنای چیزی شبیه “چشیدن آرامش” است. البته این کلمه در ابتدا به معنای فقر، نارسایی و ناامیدی بود که از فعل wabiru به معنای “نگران کردن” آمده است.
اما برای رسیدن به معنای دقیق، باید به مراسم چای باستانی در فرهنگ ژاپنی برویم. در اواسط قرن شانزدهم، امپراتوری ژاپن را اربابان فئودال معروف به دایمیو اداره میکردند. جنگجویان سامورایی که از قلعهها و املاک دایمیو محافظت میکردند، برای بیدار ماندن در شب چای مینوشیدند. مراسمی که همراه با نوشیدن چای برگزار میشد، فرصتی برای لذت بردن از آرامش شب در زندگی خشن جنگی بود. البته بعد از مدتی، مراسم نوشیدن چای وارد زندگی مجلل طبقهی دربار شد. این طبقه چای را در ظروف تزئینشده صرف میکردند.
اما یکی از برگزارکنندگان تصمیم گرفت مراسم چای را متحول کند. او تشریفات مجلل مراسم چای درباری را محکوم کرد و معتقد بود که باید با روشی سادهتر، ظروف ساده و چایخوریهای کوچکتر، مراسم را برگزار کرد. او عقیده داشت بهجای نشان دادن ثروت، باید سادگی و زیبایی طبیعی را جشن بگیریم. بنابراین سبک مراسم چای ریکیو به چای وابی یا «وابی چا» معروف شد. بنابراین، وابی، طرز فکری است که از سادگی، فروتنی و صرفهجویی حمایت میکند.
حالا بیایید به کلمهی سابی بپردازیم. اگر به انگلیسی ترجمه شود، چیزی شبیه به «پتینه» یا «ساده و زیبا» خواهد بود. با گذشت زمان، این کلمه به معنی زیباییای تبدیل شده است که با گذشت زمان به وجود میآید. سابی با قدردانی از زنگزدگی، لکهدار شدن و قدمت همراه شده است. جونیچیرو تانیزاکی در اثر کلاسیک خود با نام «در ستایش سایهها» دربارهی مردم ژاپن میگوید: «ما از هر چیزی که میدرخشد بیزار نیستیم؛ اما تجمل عمیق و باطنی را به درخشش سطحی ترجیح میدهیم.»
در مجموع، واژهی ترکیبی وابی سابی دلالت بر طرز فکری دارد که در آن سادگی، نقص و گذرا بودن جهان ارزشمند هستند.
اهمیت وابی سابی زمانی بیشتر برجسته میشود که با فلسفههای رایج در غرب مانند ماتریالیسم، کمالگرایی و ترس از رویارویی با گذر زمان مقایسه میگردد. در فرهنگ مصرفگرای ما، میشود درسهای زیادی از وابی سابی گرفت.
82 پاسخ
مسیر انگار مهنتر از مقصده
چون واقعی وقتی به مقصد میرسی میبینی زیادم مهم نبود
یادگیری نحوه زندگی سالم ،پذیرش واقعیت زندگی و از شکست درس بگیریم ودر کل رعایت تناسب و احترام و پاکسازی و آرامش.و لذت بردن از مسیر که مهم تر از مقصد است
زندگی کن تا شقایق هست
سادگی
پذیرش و انعطاف
و دانستن پایان همه چیز
مفاهیم ساده ولی سخت در قبول انها
تو گذشته نمونی و بتونی ازش عبور کنی، واقعا بنظر ساده میاد، اما تو بعضی اوقات از سختترین کارای دنیاس حقیقتا!
چندتا نکته از کتاب به نظرم جذاب اومد…
-زمانی که بتوانیم طوفان را ببینیم ،احتمال بیشتری وجود دارد که در برابر طوفان مقاومت کنیم.(همون بحث پذیرش هست که برای من پذیرش مواردی با سختی بوده و هست و این جمله رو که خوندم به نظرم جالب اومد ولی باور کردن و پیاده سازیش به راحتی نیست. )
-یادگیری با پیشرفت و پسرفت های ناگهانی همراه خواهد بود،اما تمام نخواهد شد.(البته من فک می کنم یادگیری مواردی این گونه است که پشتش علاقه هم باشد که همین علاقه باعث می شود پس از هر پسرفت بلند شی و به خودت بیایی و مجدد تلاش کنی. )
-مقایسه کردن هیچ کمکی به ما نمی کند.(تا حدودی مخالفم همین مقایسه است که ما ر و به رقابت میندازه و به نظرم جنبه مثبتش همینه ولی اگه مقایسه دور از توانایی ها و شرایطمون باشه واقعا هیچ کمکی نمیکنه و حتی می تونه روانمون هم بهم بریزه. )
-پس از هر شکستی ما این فرصت را داریم که چیزهایی را در مورد خود کشف کنیم.(البته لازمه این کشف اینه که در هر شکست تجربه گر باشیم نه فقط تجربه کننده. )
-و از این جمله “چیزهایی که قلب را زنده می کند” خیلی خوشم اومد حتی می تونم براش لیست بنویسم و هر روز به این فک کنم که چه چیزای دیگه ای میشه بهش اضافه کنم.
وابی سابی به ما میآموزد که چگونه کارها را ساده کنیم، اولویتهایمان را تعیین کنیم و در این حین به خودمان سخت نگیریم
با تشکر از تیم خوب اکوتوپیا بابت راه اندازی بخش خلاصه کتاب و ارائه خلاصه با کیفیت کتب خواندنی و راه اندازی این چالش دوست داشتنی، دم شما گرم…
در دنیایی که همه به دنبال کمال و بی نقصی هستن لذت بردن از نقص ها واقعا نکته ای آرامش بخش هست.
بسیار عالی
اون بخشی که در مورد مستحکم کردن روابط بود رو خیلی دوست داشتم
یکی از،بهترین کتابهایی بود که معرفی کردید.قطعا کتاب جانعش رو میگیرم اگر بتونید بهترین ترجمه های کتابها رو هم در کنار معرفی هرکتاب معرفی کنید عالی هست
کلا ژاپنی ها خیلی بهتر از بقیه معنای زندگی رو درک کردن. این بخش ک زندگی همیشه ناقص است و باید نسبت بهش پذیرش داشته باشیم برای من تلنگر بزرگی بود. ممنون بابت خلاصه کتاب.
وابی، سابی زندگی کنیم که البته تو کشور ما سخته ولی شدنیه
باید یادبگیریم زندگی و جزئیات اون رو با همه نقص هاش بپذیریم و دوست داشته باشیم و مهم تر از همه بدونیم که همه ی زندگی ناپایداره و اجازه ندیم که خوشی و ناخوشی بیش از حد مارو تحت تاثیر قرار بدن !
سلام. ممنونم
مسیر مهم تر از مقصده👌
اشعار مولانا و خیام نیشابوری نمونه ای بشدت ارزشمند تر از وابی سابی هستند
ای دوست بیا تا غم دنیا نخوریم
باید از مسیر لذت ببریم و منتظر رسیدن به مقصد نباشیم
من وابی سابی زندگی میکنم
حرکت کردن به سمت هدف، مهمتر از هدف نهایی است.
کتاب کاملش رو باید بگیرم بخونم .