خاورمیانه را آفرید
از روی چشم‌های شرقی‌ات؛
پُرآشوب، رنجور، خسته، زیبا.
این شعر شاید بهترین و گویاترین توصیف از خاورمیانه باشد؛ حتی برای امروز.
خاورمیانه، زمانی مهد تمدن بود و تا حدود صد سال پیش بیشتر بخش‌های خاورمیانه زیر چتر امپراتوری عثمانی بود؛ اما حالا به‌قول حافظ موسوی، سرزمین صلح‌های موقت بین جنگ‌های پیاپی است. جایی است که تاریخش را بیگانگان می‌نویسند. اکنون تصمیم‌ها در جای دیگری گرفته می‌شوند و دودشان مستقیم می‌رود در چشم مردمی که هیچ نقشی در آن تصمیم‌ها نداشتند.
این‌جا سرزمین تیتر خبرهای داغ است: جنگ، انفجار، کودتا، بحران، ویرانی، مرگ. اما آن‌چه در خبرها می‌آید، فقط سطح ماجراست. برای فهمیدن اینکه چرا هنوز بعد از یک قرن، رسیدن به صلح در خاورمیانه خیلی ناممکن به نظر می‌رسد، باید دقیق‌تر دید و عمیق‌تر خواند. این کالکشن برای همین ساخته شده است تا با خواندن کتاب‌ها تصویر بزرگ‌تری را ببینیم. خواندنْ شاید آغاز تغییر نباشد؛ اما بدون آن، هیچ تغییری آغاز نمی‌شود.
