درباره اکوتوپیا

سال 95 با یک بدهی حدودا 500 میلیون تومانی مواجه شدم و هر پولی که درآورده بودیم را برای جبران ضرر از دست دادیم چون واسطه و ضامن، ما بودیم.

حتی مجبور شدیم حدود 150 میلیون تومان هم وام بگیریم که تا همین چند وقت پیش هم قسط هایش را پرداخت میکردیم. رسما صفر صفر شدیم.

اینجا بود که تصمیم گرفتم اصول بیزنس را بهتر یاد بگیرم. تصمیم گرفتم کارشناسی ارشد بگیرم و از آن جا که می دانستم قرار نیست در محیط های صنعتی کار کنم، به رشته های مختلف مثل اقتصاد، حسابداری و مهندسی صنایع فکر کردم.

در حین جستجو، به رشته ای به نام MBA رسیدم و دیدم رشته ای جامع و جذاب است و میتوان خیلی از آن استفاده کرد و با روحیه من هم که دوست داشتم از هر زمینه ای حداقل اطلاعاتی داشته باشم، سازگار بود.

کنکور دادم و با توجه به این که ریاضی و زبانم خیلی خوب بود سال اول مطمئن بودم دانشگاه شریف قبول میشوم. اما متاسفانه روز کنکور حالم خوب نبود و با رتبه 500 مواجه شدم. تصمیم گرفتم بیخیال شوم چون با این رتبه شریف نمی آوردم و مجبور بودم دانشگاه درجه 2 یا 3 بروم که آن را نمی خواستم.

این وسط درگیر یکسری کارهای مختلف شدم که امرارمعاشم بگذرد و بعد از چند ماه دوباره کنکور دادم. بعد از کنکور، با این که دوباره مطمئن بودم رتبه زیر 50 می آورم اما باز هم روز من نبود و با رتبه 200 مواجه شدم و دانشگاه علوم اقتصادی قبول شدم.

به تهران آمدم و اول به پانسیون پوریا در میدان ولیعصر رفتم. پانسیون خیلی بدی بود و انجا تنها کاری که میتوانستم انجام دهم که هم درس بخوانم و هم زندگی ام را بگذرانم، مشاور املاکی بود. چون تازه هم ازدواج کرده بودم نمیتوانستم بدون پول بگذرانم.

به املاک دلتا در جردن رفتم و آن زمان روزانه در سربالایی های جردن، حدود 17 کیلومتر راه میرفتم. این کار برایم سخت بود اما درآمد خوبی داشتم. کم کم چند قرارداد نوشتم و به امنیت مالی اولیه رسیدم.

از طرفی من از سال 89 در بورس فعال بودم. فولاد مبارکه به فرزندان کارمندان برای شاگرد اول شدن، سهام فولاد میداد. از آنجا کم کم بورس را یاد گرفته بودم.

در بورس فعالیت داشتم اما به صورت محدود. از سال 91-92 که وارد دانشگاه شدم کمی حرفه ای تر و با تحلیل جلو رفتم. جو جامعه هم به سمت بورس میرفت و آن زمان در حوزه اقتصاد مطالعه ازاد داشتم. حتی مطالب مختلف و مقالات را در رسانه های مختلف به عنوان یک تحلیلگر و دوستدار اقتصاد مینوشتم. 

کم کم به سراغ علاقه ام رفتم و وارد کارگزاری بورس شدم و توانستم رزومه خودم را بسازم و از بورس پول دربیاورم. سال 99 که اوضاع بورس بد شد دیدم باید یک کاری انجام دهم. آن زمان شیاد های بورسی و سیگنال فروشان و کسانی که میخواستند به هر قیمتی پولدار شوند، خیلی سر مردم کلاه میگذاشتند.

یعنی سال 99 از دو طرف مردم ضربه خوردند. یکی از دولتمردان و دیگری از خود آدم هایی که تارگت های شاخص 8 میلیونی میدادند!

کم کم از آن موقع بود که ایده اکوتوپیا به ذهنم رسید و تلاش کردم آن را بسازم. 

الان اکوتوپیا پرشنونده ترین پادکست اقتصادی است و دوست داریم روزی پرشنونده ترین پادکست فارسی شود.

اکوتوپبا قرار نیست صرفا به یک پادکست اقتصادی محدود شود؛ قرار است کارهای بزرگی کند از جمله این که قرار است سایت بسیار گسترده تر شود و اموزش های اقتصادی بسیاری داشته باشیم. با افراد معتبر و خوش نامی که حرفی برای گفتن دارند نیز همکاری کنیم. در کنار این که هدف بزرگتر ما این است که سواد اقتصادی را بین کودکان و نوجوانان و کسانی که میخواهند تازه وارد کار شوند  افزایش دهیم.

این هدف نهایی ما است. چون این افراد اگر در این سن و سال بفهمند ساز و کار اقتصاد چیست، هم در زندگی فردی و هم در جامعه میتواند اثرات بزرگتری داشته باشد.

اگر هم تا الان شروع نکردیم به خاطر این است که حوزه کودک و نوجوان بسیار حوزه سختی است و ما بیشتر از 1 سال است مطالعه میکنیم چطور این کار را انجام دهیم. با روانشناسان و متخصصین مختلف جلسات زیادی داریم تا بتوانیم این کار را پیش ببریم.

اکوتوپیا یک آرمانشهر اقتصادی است و تلاش میکنیم آن را بسازیم.