کتاب کار عمیق (2016) دربارهی این است که چگونه فناوریهای نوین باعث شده تمرکز و قدرت عمیق شدن در کارها از بین برود. این کتاب به ما میگوید که چگونه با این موقعیت مقابله کنیم. در این کتاب روشهای مختلفی را یاد میگیریم که به کمک آنها میتوانیم از زمان خود به بهترین شکل استفاده کنیم.
کال نیوپورت، استاد علوم کامپیوتر در دانشگاه جورجتاون و متخصص در نظریه الگوریتمهای توزیع است. چندین نشریه، از جمله نشریهی اینک، گلوب اند میل و 800 مدیر عامل، کتابهای او را در فهرست بهترین کتابهای سال قرار دادهاند.
تواناییهای خود را با کتاب کار عمیق کشف کنید!
با خودتان صادق باشید. همین الان که دارید این کتاب را ورق میزنید، به این فکر کنید که در طول روز چند اعلان یا نوتیفیکیشن، ایمیل و پیام دریافت میکنید؟ شاید تعداد این پیامها زیاد نباشد؛ اما سؤال مهم این است: همین پیامها در درک شما از مطالب کتاب کار عمیق چه تأثیری خواهد داشت؟ همین پیامها تمرکز شما را کم میکنند و احتمال دارد برخی از جزئیات متن را متوجه نشوید. در روزگاری که تکنولوژی بهسرعت در حال پیشرفت است، باید مهارت تمرکز روی یک کار مشخص را یاد بگیرید.
ساده بگوییم: شما به کار عمیق نیاز دارید.
شاید بهتر باشد قبل از آن که قسمتهای دیگر را بخوانید، اینترنت خود را قطع و تلویزیون را خاموش کنید، بعد به مطالعه ادامه بدهید.
خیلیها فکر میکنند که انجام همزمان چند کار، بهترین راه استفاده از زمان است؛ اما این طرز فکر درست نیست. انجام همزمان چند کار بهرهوری را افزایش نمیدهد. سوفی لروی، استاد بازرگانی دانشگاه مینهسوتا، در سال 2009 دربارهی این موضوع تحقیق کرد. او نشان داد وقتی از کار A به کار B میرویم، تمرکزمان روی فعالیت اول باقی میماند. یعنی برای انجام کار دوم فقط نیمی از تمرکز خود را در اختیار خواهیم داشت. در نتیجه بعید است بتوانیم وظیفهی دوم را بهخوبی انجام دهیم.
در این آزمایش دو گروه شرکت داشتند: گروه A در حال حل جدول کلمات متقاطع بودند. سپس سوفی کار آنها را قطع کرد تا با خواندن یک رزومه دربارهی استخدام یک فرد تصمیم بگیرند. گروه B قبل از دیدن رزومه، حل جدول را تمام کرده بودند. لروی به دنبال این بود که ببیند چه تعداد از کلمات جدول هنوز در ذهن شرکتکنندگان باقی مانده است. نتیجه این شد که گروه A همچنان روی جدول متمرکز بود؛ بنابراین تمرکزش روی استخدام کمتر شد.
در یک کلام، انجام همزمان چندوظیفه، بهرهوری را کاهش میدهد. به همین ترتیب، دائم در اینترنت بودن، تمرکز ما را از بین میبرد. باز نگه داشتن همیشگی برنامههای پیامرسان و ایمیل ممکن است بیضرر به نظر برسد، اما صرفاً دیدن نوتیفیکیشن، برای از بین بردن تمرکز کافی است؛ حتی اگر پیامها را باز نکنیم.
برای مثال، شرکت مشاورهی مکنزی در یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که یک کارمند بیش از 60 درصد از وقت کاری خود را در اینترنت میگذراند و 30 درصد از این زمان به خواندن و پاسخ دادن به ایمیلها اختصاص داده میشود. در این شرایط کارمندان احساس میکنند که بهشدت مشغول کار هستند؛ زیرا انجام چند کار کوچک و جواب به ایمیلها به ما احساس مشغول بودن میدهد. درحالیکه تنها دستاورد ما، حواسپرتی است.
یک پاسخ
عالی