اول یه نگاه به هزینههای جدید بندازیم:
- قسط وام مسکن: ماهی حدود ۱۵ میلیون
- افزایش هزینههای شارژ و قبوض: حدود ۲ میلیون
- هزینههای نگهداری خونه بزرگتر: حداقل ۱ میلیون
یعنی ماهی ۱۸ میلیون هزینه ثابت جدید دارید. از ۳۵ تومن درآمد، ۱۸ تومنش میره برای هزینههای جدید و این یعنی نصف درآمدتون فقط برای تغییر خونه صرف میشه و این در حالیه که هنوز خرجهای معمول زندگی و پسانداز رو حساب نکردیم.
یه سوال مهم: آیا مطمئنید که درآمدتون تا پایان اقساط وام (معمولا ۱۲ سال) ثابت میمونه؟ چون اگه یکی از شما شغلش رو از دست بده، پرداخت این اقساط تقریباً غیرممکن میشه!
نکته جالب اینه که خیلیها فکر میکنن خونه بزرگتر یعنی زندگی بهتر. ولی وقتی نصف درآمدتون صرف اقساط بشه، عملاً کیفیت زندگیتون میاد پایین.
اجازه بدید یه محاسبه ساده بکنیم. الان با ۳۵ تومن درآمد و خونه بدون قسط، احتمالاً ۱۵-۲۰ تومن پسانداز ماهیانه دارید. با خونه جدید این پسانداز میشه صفر. یعنی ۱۲ سال فقط باید قسط بدید.
راه حل منطقی چیه؟
- همین خونه رو نگه دارید و پساندازتون رو بیشتر کنید
- وقتی پسانداز به ۱.۵ میلیارد رسید، اونوقت به فکر ارتقا باشید
- یا دنبال یه خونه ۸۵ متری باشید که فشار مالی کمتری داشته باشه
یه نکته طلایی: بزرگترین اشتباه اینه که همه تخم مرغهامون رو توی یه سبد بذاریم. وقتی همه داراییتون میشه خونه، دیگه برای موقعیتهای اضطراری هیچی ندارید.
یادتون باشه متراژ خونه مهم نیست، مهم اینه که بتونید توش با آرامش زندگی کنید. خونه بزرگتر با استرس قسط، بدتر از خونه کوچکتر با آرامشه!
توصیه نهایی هم اینکه صبر کنید تا حداقل ۷۰ درصد پول خونه جدید رو داشته باشید. چون اگه یه وقت مشکلی پیش اومد، حداقل میتونید خونه رو بفروشید و یه خونه کوچکتر بخرید. ولی با وام سنگین، این انعطاف رو ندارید!