کتاب کار آهسته

باید نگاهی جدید به بهره‌وری داشته باشیم.

در نگاه اول عبارت «بهره‌وری آهسته» متناقض‌ به نظر می‌رسد. اما همین دیدگاه جدید درباره‌ی کار، می‌تواند ما را از فرسودگی نجات دهد. در این کتاب، قدرت بالای بهره‌وری آهسته را کشف خواهید کرد.

اصول بهره‌وری آهسته با توجه متمرکز، سرعت کم و وسواس در کیفیت تعیین می‌شود. زمان آن رسیده که فرهنگ رایج کار زیاد را کنار بگذاریم و سفر خود را به سوی کارهای معنادار آغاز کنیم.

سفری که در آن سرعت انجام کار هیچ ارزشی ندارد!

فرهنگ مدرن، با توجه بیش از اندازه به بهره‌وری دچار مشکلات متعدد شده است. مشکلاتی مثل فرسودگی شغلی کارکنان و نبودن خلاقیت و نوآوری. اما شاید مشکل از خود بهره‌وری نباشد، شاید ما درک ناقصی از این کلمه داریم یا آن را اشتباه به کار می‌بندیم.

بهره‌وری آهسته، پادزهری است علیه سرعت دیوانه‌کننده‌ی فرهنگ کاری امروز. بهره‌وری آهسته یعنی انجام تعداد کارهای کمتر، با سرعت کمتر و با کیفیت بالاتر.

در اصل، این کتاب یک فراخوان است برای بازنگری در رویکرد ما به کار.

برای درک اینکه چگونه ما در باتلاق بهره‌وری گیر کرده‌ایم، ابتدا باید با باورهای مخربی مقابله کنیم که ما را به این‌جا رسانده است. ما شرطی شده‌ایم که «کارمند خوب» همیشه سرش شلوغ است. ایمیل‌های بیشتر، وظایف بیشتر و جلسات بیشتر، برای ما به معنای نتایج بهتر هستند. این طرز فکر ناقص باعث شده است که ما بر بهره‌وری تأکید کنیم. اما چیزی که به دنبال آن هستیم، با بهره‌وری واقعی در تضاد است.

قبل از هر چیز بیایید ببینیم که معنای امروزی «کار» چیست؟

برخلاف صنایع قدیمی با خروجی‌های ملموس، امروزه نتیجه‌ی کار (مثلا در حوزه‌ی علم) به‌سادگی اندازه‌گیری نمی‌شود. وظیفه‌ی مدیران نظارت و مدیریت کارکنان است، درحالی‌که خود کارمندان نمی‌دانند که دارند چه کاری انجام می‌دهند و کارشان به چه دردی می‌خورد.
معیارهای محکم و درستی برای ارزیابی کارها نداریم. پیش‌فرض ما این است که نتایج قابل‌مشاهده نسبت‌به نتایج واقعی و درخشان، ارزش بیشتری دارند. این اتفاق با گسترش فناوری‌های ارتباطی مثل زوم و اسلک تشدید شده است. به عبارت بهتری، امروزه مرز بین کار و زندگی شخصی از بین رفته است.

نتیجه‌ی ماجرا این شده که امروز کارمندان آمریکایی فعال در حوزه‌ی علم به پراسترس‌ترین افراد در جهان تبدیل شده‌اند و در چرخه‌ی معیوب مشغله‌های کاری گرفتارند و فضای خیلی کمی برای بهره‌وری واقعی در اختیار دارند.

نظرسنجی اخیر مکنزی نشان می‌دهد تعداد کارمندانی که فکر می‌کنند «همیشه» احساس خستگی می‌کنند، افزایش قابل‌توجهی داشته است. آن‌ها تحت‌تأثیر «شبه بهره‌وری» هستند و نمی‌توانند وظایف خود را در میان هجوم مداوم ایمیل‌ها و جلسات اولویت‌بندی کنند.

اما واقعاً لازم نیست کار کردن این شکلی باشد. بهره‌وری آهسته مسیر دیگری را به ما نشان می‌دهد. مسیری که هدفمندی را به سرعت و عمق را به وسعت ترجیح می‌دهد. این مسیر برای پس گرفتن زمان و انرژی خودتان است.

تمرکز بر آن‌چه واقعاً مهم است، رها کردن وظایف بی‌معنی و نیفتادن در چرخه‌ی بهره‌وری غلط است.

حالا که در این دوراهی ایستاده‌ایم، بیایید آینده‌ای متفاوت را تصور کنیم. آینده‌ای که در آن، کار کردن فقط انجام وظایف نیست؛ بلکه انجام وظایف با کیفیت بالا است. بیایید این موقعیت را دوباره تعریف کنیم، ظلم مداوم به کارمندان را متوقف کنیم و به‌سمت تعریفی بهتر و انسانی‌تر ببریم.

بهره‌وری واقعی این نیست که چند وظیفه را سریع تمام کنیم؛ بلکه معنی بهره‌وری این است که یک وظیفه را چقدر خوب انجام داده‌ایم.