کتاب چهارده گفت‌وگو تا چهارده سالگی

یاد بگیرید که چگونه فرزندتان را برای موفقیت آماده کنید.

در گذشته، گفت‌وگوهای مهم والدین و فرزندان، عمدتاً به «همان گفت‌وگوی معروف» ختم می‌شد؛ یک سخنرانی یک‌طرفه و ناشیانه در مورد مسائل جنسی که مایه‌ی شرمساری نوجوانان بود. اما از آن زمان تاکنون، اوضاع تغییر کرده است. همه‌ی ما می‌دانیم آماده‌سازی فرزندان برای ورود به دنیای بزرگسالی، چیزی بیش از چند توضیح گذرا درباره‌ی نکات ضروری می‌طلبد. در واقع، به صدها گفت‌وگو در طول سالیان نیاز است. اما حتی با داشتن بهترین نیت‌ها، ارتباط با نوجوانان در حال رشد می‌تواند دشوار باشد. به همین دلیل، آماده کردن خودتان برای گفت‌وگوهایی که باید با نوجوان‌تان داشته باشید، اهمیت زیادی دارد.

در این کتاب، به شما نشان می‌دهیم که چگونه شش موضوع مهم مربوط به نوجوانان را مطرح کنید: استقلال، پول، فناوری، انتقاد، کنترل نکردن هوس‌ها و روابط جنسی. همچنین، یاد خواهید گرفت که تئاتر بداهه چه چیزهایی درباره‌ی ارتباط به شما می‌آموزد؛ چگونه بازخوردی ارائه دهید که اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کند، نه اینکه آن را نابود کند؛ و چرا باید از همان قوانینی که در مورد استفاده از فناوری برای فرزندتان وضع کرده‌اید، خودتان هم پیروی کنید.

کودکان و والدین زبان خاصی را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. برای بسیاری از افراد، گریه‌های نوزادان چیزی بیش از سر و صدا نیست. با این حال، والدین می‌توانند تفاوت‌های ظریفی را که نشان‌دهنده‌ی نیاز کودک به غذا خوردن یا تعویض پوشک است، تشخیص دهند. این رابطه از زمان تولد تا حدود یازده سالگی ادامه دارد، زمانی که چیزی تغییر می‌کند. همان‌طور که بچه‌ها سفر خود را به سوی بزرگسالی آغاز می‌کنند، از والدین خود فاصله می‌گیرند و شروع به ساخت هویت خود می‌کنند. ناگهان، والدین و فرزندان اشتراکات کمتری دارند و زبان قدیمی از بین می‌رود. این بدان معناست که شما به عنوان والدین باید راه دیگری برای برقراری ارتباط پیدا کنید.

زبان‌های مشترک، افراد را به هم پیوند می‌دهند. با این حال، نوجوانان نمی‌خواهند به گروه خانواده وابسته باشند؛ آن‌ها می‌خواهند خودشان دنیا را کشف کنند. بنابراین جای تعجب نیست که ارتباط در این سنین دشوار می‌شود. این موضوع برای والدین آزاردهنده می‌شود، زیرا سکوت‌های نامهربانانه جای گفت‌وگوها را می‌گیرند. اغلب، والدین وسوسه می‌شوند که صدا را بلند کنند. اما این کار، تنها به چرخه‌ای از نصیحت‌های خشمگینانه و بغض و گریه منجر می‌شود.

راهکار چیست؟ باید در نظر داشته باشید که تمایل نوجوان به استقلال، بخشی سالم و عادی از فرآیند رشد است. شواهد فراوانی نشان می‌دهد کودکانی که در نوجوانی حس استقلال قوی پیدا نمی‌کنند، در آینده احتمال بیشتری دارد که در روابط ناسالم یا وابستگی گرفتار شوند. به عبارت دیگر، شما می‌خواهید نوجوان‌تان مستقل‌تر شود. با توجه به این نکته، می‌توانید از اشتباه رایج «سرکوب»، که هدف آن دور نگه داشتن فرزندان از مشکلات است، اجتناب کنید. این استراتژی ریشه در عشق دارد، اما فرصت مهمی را از نوجوان می‌گیرد؛ فرصت اشتباه کردن. بله، استقلال بیشتر یعنی فرزندان‌تان با خطرات جدیدی مواجه می‌شوند و گاهی اوقات اشتباه می‌کنند. اما اگر به آن‌ها اجازه‌ی هیچ تصمیمی ندهید، چگونه می‌توانند تصمیم‌گیری درست را بیاموزند؟

واقعیت این است که بچه‌ها نیاز به تجربه دارند؛ چه خوب، چه بد. هیچ گریزی از این مسئله نیست. اما به این معنی نیست که شما باید درمانده از دور نظاره‌گر باشید. وظیفه‌ی شما این است که به فرزندتان کمک کنید تا آنچه مفید و آنچه بی‌فایده است را ارزیابی، تحلیل و در موردش تأمل کند. این کار، تنها زمانی امکان‌پذیر است که یاد بگیرید چگونه با نوجوان‌تان گفت‌وگو کنید.