کتاب روتین صبحگاهی من

با الهام از موفق‌ترین افراد خودساخته‌، بر خواب‌آلودگی غلبه کنید.

رالف والدو امرسون، مقاله‌نویس بزرگ آمریکایی، زمانی نوشت: «تمام زندگی یک آزمایش است. هرچه آزمایش‌های بیشتری انجام دهید، بهتر است». «روتین صبحگاهی من» اثر بنجامین اسپال و مایکل زندر، مجموعه‌ای جذاب از آزمایش‌هایی است که 64 نفر از موفق‌ترین مبتکران، کارآفرینان، نویسندگان و هنرمندان معاصر در حوزه‌ی زندگی بهتر انجام داده‌اند. وجه مشترک تمام این افراد خودساخته چیست؟ همه‌ی آن‌ها برنامه‌ای برای صبح خود ایجاد کرده‌اند که به آن‌ها کمک می‌کند تا روزشان را به بهترین نحو ممکن آغاز کنند.

این کتاب قصد تحمیل قوانین سختگیرانه‌ای را ندارند که شما ملزم به اجرای آن‌ها در زندگی‌تان باشید. بلکه در عوض، ایده‌هایی خلاقانه و منحصر به فردی را ارائه می‌دهند که هدفشان الهام‌بخشی به شما برای انجام آزمایش‌های شخصی و طراحی برنامه‌ای صبحگاهی متناسب با نیازهای خودتان است. پس در این دنیای ایده‌ها غوطه‌ور شوید و کشف کنید که چه نوع صبحی می‌تواند بیشترین تأثیر را در افزایش بهره‌وری و شادی شما داشته باشد. از هنرمندانی که با طلوع آفتاب از خواب بیدار می‌شوند تا رویاهایشان را ثبت کنند و مدیران عاملی که به انجام 30 دقیقه مراقبه اعتقاد راسخ دارند تا ورزشکاران المپیکی که بدون ورزش صبحگاهی نمی‌توانند زندگی کنند، مثال‌های متعددی در این کتاب وجود دارد که می‌توانند جرقه‌ای برای خلاقیت شما باشند.

در این کتاب، خواهید آموخت که چرا خواب شبانه‌ی کافی، شما را برای موفقیت آماده می‌کند. چگونه می‌توانید برنامه‌ای صبحگاهی را با در نظر گرفتن فرزندان خود طراحی کنید. و چرا ورزش برای سلامت روان شما به اندازه‌ی سلامت جسمی‌تان مفید است.

این صحنه برای همه‌ی ما آشناست. زنگ آلارم گوشی به صدا در می‌آید و شما در تاریکی خواب‌آلودگی تلاش می‌کنید تا آن را خاموش کنید. در آن لحظه تنها خواسته‌ی شما کمی خواب بیشتر است. اما صبح‌ها لزوماً نباید به تجربه‌ی تلخ و ناخوشایند برخاستن از رختخواب منجر شوند. برای اطمینان از شروع یک روز پرانرژی و بانشاط، می‌توانید یک وظیفه‌ی مهم را برای خود در نظر بگیرید.

به عنوان مثال، به لئو رافائل رایف، رئیس دانشگاه MIT، نگاه کنید. او زنگ ساعت خود را برای ساعت 6:00 صبح کوک می‌کند، اما معمولاً 30 یا حتی 60 دقیقه پیش از آن بیدار می‌شود. علت چشم‌پوشی او از خواب بیشتر چیست؟ دلیل آن این است که می‌خواهد قبل از شروع روز کاری، نگاهی به صندوق ورودی ایمیل خود بیاندازد. این موضوع به ماهیت MIT به عنوان یک موسسه‌ی جهانی مربوط می‌شود. رایف، به عنوان رئیس این موسسه، باید از تمامی اتفاقات آگاه باشد و از آخرین تحولات مطلع شود. اگر او با طلوع آفتاب از خواب بیدار نشود، نگران از دست دادن موضوعات مهم خواهد بود.

برای ایجاد انگیزه‌ی لازم برای برخاستن از رختخواب، نیازی نیست که رئیس یک سازمان بزرگ باشید. آگاهی از این که موضوعی مهم و مورد علاقه‌ی شما در انتظار رسیدگی است، می‌تواند انگیزه‌ای قوی برای شروع روز باشد.

از کارولین پاول، نویسنده، الهام بگیرید. او نیز جزو افراد سحرخیز است. مانند رایف، او نیز معمولاً ساعت 6:00 صبح از خواب بیدار می‌شود. چه چیزی او را به ترک رختخواب وامی‌دارد؟ او از این فرصت برای گذراندن چند ساعت مطالعه در آرامش قبل از شروع هیاهوی روزمره استفاده می‌کند. خواندن فقط برای او یک شغل نیست، بلکه فعالیتی است که از انجام آن لذت می‌برد. صبح‌ها مانند لحظه‌ای آرام در میان زندگی پرمشغله‌ی او هستند و اغلب تنها فرصت برای غرق شدن در دنیای یک کتاب خوب را برایش فراهم می‌کنند. آندره واگنر، عکاس خیابانی ساکن نیویورک، نیز از صبح‌ها برای دنبال کردن علاقه‌ی خود بهره می‌برد. او معمولاً حداکثر تا ساعت 7:00 یا 7:30 از خانه خارج می‌شود. این زمان ایده‌آلی برای قدم زدن در شهر و ثبت نور ابتدای صبح با دوربین اوست.

اما یک ترفند ساده نیز وجود دارد که به شما در شروع خوب روزتان کمک خواهد کرد: از دکمه‌ی تعویق زنگ (Snooze) ساعت استفاده نکنید. مصاحبه‌های نویسندگان این کتاب با افراد موفق سحرخیز نشان داد که با وجود این‌که 71 درصد از آن‌ها از زنگ هشدار استفاده می‌کنند، فقط 34 درصد از عملکرد چرت زدن بهره می‌برند. دلیل این امر روشن است. خوابیدن برای چند دقیقه‌ی اضافه ممکن است نیاز بدن شما به نظر برسد، اما در نهایت، نسبت به حالتی که بلافاصله پس از به صدا درآمدن زنگ بیدار شده بودید، احساس خستگی بیشتری خواهید کرد. برای درک بهتر، این‌گونه به آن فکر کنید: خوابیدن کوتاه مانند گاز دادن به موتور ماشین بدون درگیر کردن دنده است. هر دو فعالیت نوعی اتلاف انرژی محسوب می‌شوند.

با این وجود، مهم‌ترین نکته، توجه به غرایز شخصی شماست. با انجام آزمایش‌های مختلف متوجه شوید چه روشی برای شما کارآمدتر است. ممکن است روشی که برای دیگران موثر بوده، برای شما نتیجه‌بخش نباشد. اگر به این نتیجه رسیدید که یک روش مناسب نیست، بدون تردید آن را رها کرده و رویکرد متفاوتی را امتحان کنید.