کتاب فرار بزرگ

در این کتاب، در مورد نابرابری جهانی و کاری که می‌توانیم برای کاهش آن انجام دهیم، صحبت می‌کنیم.

در اواخر قرن هجدهم، زمانی که امید به زندگی برای مردان حدود 35 سال بود، بیش از 400 هزار نفر در اروپا به دلیل بیماری آبله، یک بیماری که امروزه دیگر وجود خارجی ندارد، جان باختند. واضح است که از آن زمان تاکنون تغییرات زیادی رخ داده است. به لطف کشف‌های علمی، تحولات سیاسی و تولید فناوری جدید، زندگی برای بسیاری از مردم جهان به طور چشمگیری بهتر شده است. اما نه برای همه.

به طور کلی می‌توانیم بگوییم که کشورهای ثروتمندتر دارند از پیشرفت‌های دنیای مدرن سود می‌برند، در حالی که کشورهای فقیرتر متضرر هم می‌شوند. ما چه کاری می‌توانیم در این مورد انجام دهیم؟ این دقیقاً همان پرسشی است که این کتاب درباره آن حرف می‌زند. همچنین خواهید آموخت که چرا سبک زندگی اجداد اولیه ما ممکن است آن‌قدر هم بد نبوده باشد؛ چگونه ایالات متحده به یک جامعه اشرافی تبدیل شد؛ و چرا کمک‌های خارجی ابزاری نامناسب برای مبارزه با فقر است؟

هنگام گوش دادن به اخبار، احساس می‌کنیم که اوضاع جهان روز به روز دارد بدتر می‌شود. اما اخبار هرگز کل داستان را بیان نمی‌کند. در واقع، سطح رفاه ما هرگز بالاتر از امروز نبوده است. تا حدود 250 سال پیش، اکثر مردم در سراسر جهان در فقر زندگی می‌کردند. امروزه، اگرچه از آن زمان تاکنون اتفاقات زیادی رخ داده است، بیش از یک میلیارد نفر در فقر شدید زندگی می‌کنند و از همان شرایط زندگی وحشتناک اجداد خود رنج می‌برند. اما رفاه کلی بشر، که شامل مواردی مانند دسترسی به خدمات بهداشتی، حقوق برابر، طول عمر بیشتر، خوشبختی، فرصت‌های آموزش و پیشرفت و کیفیت کلی زندگی می‌شود، به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

به عنوان مثال، یک دختر سفیدپوست طبقه متوسط که امروز در ایالات متحده متولد می‌شود، امید به زندگی بیش از 80 سال دارد (با 50 درصد احتمال زنده ماندن تا 100 سالگی). او همچنین فرصت‌های آموزشی و چشم‌اندازهای اقتصادی بهتری نسبت به والدینش دارد. با این حال و با وجود همه پیشرفت‌ها، هنوز نابرابری شدیدی در رفاه در سراسر جهان وجود دارد.

اگرچه مردم امروز درآمد بیشتری کسب می‌کنند و از استانداردهای زندگی بهتری نسبت به گذشته برخوردار هستند، اما همچنان تفاوت‌های چشمگیری بین کشورهای ثروتمند و فقیر وجود دارد. به عنوان مثال، امروزه استانداردهای بهداشتی در سیرالئون بدتر از وضعیت بهداشتی در ایالات متحده در سال 1910 است، زمانی که 25 درصد کودکان قبل از پنج سالگی می‌مردند. امروز بیش از نیمی از مردم کنگو با کمتر از یک دلار در روز زندگی می‌کنند. خبر خوب این است که این نابرابری‌ها می‌توانند اصلاح شوند. به عنوان مثال، اگر تفاوت بین، نرخ مرگ و میر کودکان در کشورهای ثروتمند و فقیر به درستی تعریف شود، کشورهای فقیر احتمالاً سعی خواهند کرد نوآوری‌هایی را که به کشورهای ثروتمندتر اجازه افزایش امید به زندگی را داده، بپذیرند و این نابرابری‌ها را کاهش دهند.