کتاب ژاپنی وابی سابی راه‌های مختلفی را بیان می‌کند که باعث بهتر شدن زندگی ما می‌شود. مفهوم وابی سابی بر اساس مفاهیم سادگی، پذیرش ناپایداری و نقص بنا شده است و پادزهر مصرف‌گرایی و شتاب زندگی مدرن است.
بث کمپتون بنیانگذار Do What You Love است، شرکتی که برای کسانی که به دنبال تغییر زندگی‌شان هستند، دوره‌هایی برگزار می‌کند. او همچنین یک کارآفرین، برنده‌ی جایزه و نویسنده‌ی خودیاری است که آثارش به 24 زبان ترجمه شده است. او با همسر و دو دخترش در جنوب انگلستان زندگی می‌کند.
با خواندن این کتاب، نحوه‌ی زندگی سالم را از طریق فلسفه‌ی ژاپنی می‌آموزید.
امروزه تعداد بسیار زیادی از انسانها از چالش‌های طاقت‌فرسای زندگی مصرف‌گرا و سرسام‌آور کنونی خسته شدهاند. ما در دوره‌ای به سر می‌بریم که اکثرمان احساس پریشانی، ناامنی، بی‌پشتوانه بودن و خستگی میکنیم.
در سال‌های اخیر، استرس‌ها بسیار اوج گرفته‌اند و پول، عناوین شغلی، ظواهر و اندوختن مادیات دغدغه‌‌‌های اصلی ما شدهاند. بیش از پیش، به خود فشار میآوریم و سعی میکنیم چندین کار را با هم انجام دهیم و حس نارضایتی‌مان رو به فزونی است. بیش‌ازحد کار میکنیم، بیش از ظرفیتمان به خود فشار میآوریم و می‌‌جنگیم.
بسیاری از ما شغل خود را دوست نداریم و شغل ما تمام انرژی ما را می‌گیرد. اغلب نگران این هستیم که به نتیجه‌ی مطلوب نرسیم. نمی‌توانیم به اندازه‌ی کافی برای دوستان و خانواده‌ی خود وقت بگذاریم. چیزهای زیادی داریم که مطمئن نیستیم حتی به آن‌ها نیاز پیدا کنیم. به‌نوعی، گرفتار یک زندگی کسالت‌بار شده‌ایم.
وابی سابی یک اصطلاح ژاپنی است که به ما یادآوری می‌کند تا زیبایی را در کامل نبودن ببینیم، ارزش سادگی را درک کنیم و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
وابی سابی به ما می‌آموزد که چگونه کارها را ساده کنیم، اولویت‌هایمان را تعیین کنیم و در این حین به خودمان سخت نگیریم.
این اصطلاح ژاپنی از دو کلمهی جداگانه‌ی وابی و سابی تشکیل شده است. این اصطلاح البته چیزی فراتر از مفهومی زیبایی‌شناختی است. در واقع طرز فکری ژاپنی است درباره‌ی زندگی نه‌چندان بی‌نقص ولی کامل. این اصطلاح بر پایه‌ی پذیرش ناپایداری و نقص‌ها بنا شده است.
وابی سابی یک فلسفه‌ی زیربنایی است و مانند یک رشته‌ی نامرئی در زندگی و فرهنگ ژاپنی جریان دارد. اما این دو کلمه به چه معنا هستند؟
بیایید با کلمهی وابی شروع کنیم. در ژاپن، وابی به معنای چیزی شبیه “چشیدن آرامش” است. البته این کلمه در ابتدا به معنای فقر، نارسایی و ناامیدی بود که از فعل wabiru به معنای “نگران کردن” آمده است.
اما برای رسیدن به معنای دقیق، باید به مراسم چای باستانی در فرهنگ ژاپنی برویم. در اواسط قرن شانزدهم، امپراتوری ژاپن را اربابان فئودال معروف به دایمیو اداره می‌کردند. جنگجویان سامورایی که از قلعه‌ها و املاک دایمیو محافظت می‌کردند، برای بیدار ماندن در شب چای می‌نوشیدند. مراسمی که همراه با نوشیدن چای برگزار می‌شد، فرصتی برای لذت بردن از آرامش شب در زندگی خشن جنگی بود. البته بعد از مدتی، مراسم نوشیدن چای وارد زندگی مجلل طبقه‌ی دربار شد. این طبقه چای را در ظروف تزئین‌شده صرف می‌کردند.
اما یکی از برگزارکنندگان تصمیم گرفت مراسم چای را متحول کند. او تشریفات مجلل مراسم چای درباری را محکوم کرد و معتقد بود که باید با روشی ساده‌تر، ظروف ساده و چای‌خوری‌های کوچک‌تر، مراسم را برگزار کرد. او عقیده داشت به‌جای نشان دادن ثروت، باید سادگی و زیبایی طبیعی را جشن بگیریم. بنابراین سبک مراسم چای ریکیو به چای وابی یا «وابی چا» معروف شد. بنابراین، وابی، طرز فکری است که از سادگی، فروتنی و صرفه‌جویی حمایت می‌کند.
حالا بیایید به کلمهی سابی بپردازیم. اگر به انگلیسی ترجمه شود، چیزی شبیه به «پتینه» یا «ساده و زیبا» خواهد بود. با گذشت زمان، این کلمه به معنی زیبایی‌ای تبدیل شده است که با گذشت زمان به وجود می‌آید. سابی با قدردانی از زنگ‌زدگی، لکه‌دار شدن و قدمت همراه شده است. جونیچیرو تانیزاکی در اثر کلاسیک خود با نام «در ستایش سایه‌ها» درباره‌ی مردم ژاپن می‌گوید: «ما از هر چیزی که می‌درخشد بیزار نیستیم؛ اما تجمل عمیق و باطنی را به درخشش سطحی ترجیح می‌دهیم.»
در مجموع، واژه‌ی ترکیبی وابی سابی دلالت بر طرز فکری دارد که در آن سادگی، نقص و گذرا بودن جهان ارزشمند هستند.
اهمیت وابی سابی زمانی بیشتر برجسته می‌شود که با فلسفه‌های رایج در غرب مانند ماتریالیسم، کمالگرایی و ترس از رویارویی با گذر زمان مقایسه می‌گردد. در فرهنگ مصرف‌گرای ما، می‌شود درس‌های زیادی از وابی سابی گرفت.
83 پاسخ
فکرکنم این بخش از کتاب مهم ترین بخشش بود:
“علاوه بر تغییر، باید یاد بگیریم که خود را بپذیریم و برای رسیدن به یک زندگی ایدئال غیرممکن تلاش نکنیم. این زندگی ایدئالی که همواره تشویق می‌شویم که به آن برسیم، یک توهم است و فقط در آگهی‌های بازرگانی یا در صفحه‌های رسانه‌های اجتماعی وجود دارد.
به جای اینکه خودمان را به خاطر نداشتن چیزی سرزنش کنیم، باید بپذیریم که زندگی همیشه معیوب و ناقص است. حتی اگر زندگی‌ای را پیدا کنیم که شبیه تبلیغات تلویزیون است، آن‌طور که تصور می‌کردیم نخواهد بود؛ بلکه زندگی اساساً ناقص است.”
بیست ویکم تمام
کتاب بسیار جالبی بود تصمیم گرفتم کتاب را کامل مطالعه کنم به نظر مطالعه کامل کتاب و عملیاتی کردن توصیه های ها و تبدیل به یک عادت بسیار تاثیر گذار است و شاید بهترین جمله کتاب این باشه
به جای اینکه خودمان را به خاطر نداشتن چیزی سرزنش کنیم، باید بپذیریم که زندگی همیشه معیوب و ناقص است. حتی اگر زندگی‌ای را پیدا کنیم که شبیه تبلیغات تلویزیون است، آن‌طور که تصور می‌کردیم نخواهد بود؛ بلکه زندگی اساساً ناقص است.
بنابراین، به جای تحت فشار قراردادن خود برای رسیدن به زندگی «ایدئال»، اگر بپذیرید که کمال واقعی در لحظات ساده‌ای است که سپری می‌کنید، رضایت بیشتری خواهید داشت. خواه آغوش صمیمانه‌ی یک دوست باشد، دیدن پرنده‌ی سیاه و زیبایی در باغ یا رایحه‌ی قهوه‌ی تازه‌دم.
بنظر من این بود که نگاهمون رو به دنیا عوض کنیم،در طول روز بیشتر به نعمتهای خدا توجه کنیم،به طبیعت و انسانها.ما اعلب فقط روز و شب میکنیم و اونقدر دردنیای مجازی غرق شدیم که دنیای واقعی رو فراموش کردیم.
یادم میاد یه چراغ نفتی یا یه کرسی در قدیم چقدر آدمهارو دور هم جمع میکرد و چقدر زندگی رنگ و بوی واقعی داشت ولی الان دنیای مجازی همه چی رو فیک کرده و احساسات در ما خشکیده.
کافیه فقط بیشتر به محیط اطرافمون دقت کنیم،مفهوم زندگی رو پیدا میکنیم
“کتاب وابی سابی” مثل یک نقاشی آبرنگ آرام‌بخش، نگاهی عمیق به فلسفه‌ای داره که نقص‌ها و ناپایداری‌ها رو نه تنها می‌پذیره، بلکه به عنوان بخشی از زیبایی زندگی می‌بینه. چیزی که توی خلاصه‌اش بیشترین تأثیر رو روی من گذاشت، این بود که وابی سابی ما رو تشویق می‌کنه به زندگی‌هامون نه به‌عنوان پروژه‌هایی برای بی‌نقص شدن، بلکه به‌عنوان هنری که در مسیرش ارزشمند می‌شه، نگاه کنیم.
این کتاب به من یادآوری کرد که شکاف‌ها و ترک‌های زندگی، مثل ترک‌های طلایی در سفالینه‌های ژاپنی، می‌تونن منبع قدرت و زیبایی باشن. مثلا وقتی یه فنجون ترک‌خورده‌ام رو می‌بینم، یادم میفته که این ترک‌ها بخشی از داستانشه و این داستان‌ها بهش معنا میدن.
کتاب وابی سابی می‌گه فلسفه‌ی پذیرش نقص‌ها و ناپایداری‌ها فقط محدود به زندگی شخصی نیست؛ می‌تونه در شغل‌هامون هم نقش مهمی داشته باشه. این نگاه به ما اجازه میده اشتباهات و ناکامی‌ها رو به‌جای ترسیدن ازشون، بخشی از رشد و یادگیری بدونیم.
مثلاً وقتی یه پروژه خراب می‌شه یا تصمیمی اشتباه می‌گیریم، به‌جای سرزنش خودمون، باید از اون موقعیت درس بگیریم. دیدن شغل به‌عنوان یک مسیر پر از بالا و پایین، به ما کمک می‌کنه بدون استرس دنبال رشد واقعی باشیم.
نویسنده خیلی هنرمندانه توضیح میده که چرا باید به زندگی ساده‌تر و اصیل‌تر برگردیم و تمرین کنیم که نقص‌ها رو به جای پنهان کردن، با آغوش باز بپذیریم. این ایده نه‌تنها در اشیاء، بلکه در روابط، کارها و حتی خودمون هم صدق می‌کنه. چیزی که واقعا از این خلاصه گرفتم، این بود که کمال نه هدف نهایی، بلکه توهمیه که باعث از دست دادن زیبایی واقعی زندگی می‌شه.
حالا یه سوال: اگر به نواقص شغل یا زندگی‌مون به چشم فرصتی برای بهتر شدن نگاه کنیم، چقدر حس‌مون نسبت به روزمرگی‌ها عوض می‌شه؟
جالب و مفید و خلاصه
شکراله
وابی سابی برای زمان ارزش قائل است به ما می آموزد که مسیر مهمتر از مقصد است.
سپاسگزاریم
جالب بود☘️
به نظرم پذیرش مهترین نکته تاب وابی سابی بود
عالی و ممنون
به جای اینکه خودمان را به خاطر نداشتن چیزی سرزنش کنیم، باید بپذیریم که زندگی همیشه معیوب و ناقص است. حتی اگر زندگی‌ای را پیدا کنیم که شبیه تبلیغات تلویزیون است، آن‌طور که تصور می‌کردیم نخواهد بود؛ بلکه زندگی اساساً ناقص است.
این قسمت خیلی برام اگاهی داشت:
در عوض، ما بايد مانند يك جودوكار صبور كه مى داند مقصد نهايى وجود ندارد، به درس هاى مهمى كه درراه است، توجه كنيم و به مسير طولانى حرفه مان ادامه دهيم.🌱👌🏻
خوشبختی در کنارهم بودن است وخوشبختی همیشگی در این دنیا وجود ندارد خوشبختی های ساده را باید قدر دانی کرد
“واژه‌ی ترکیبی وابی سابی دلالت بر طرز فکری دارد که در آن سادگی، نقص و گذرا بودن جهان ارزشمند هستند”
کتاب بی نظیری بود حتما نسخه کاملشو میخونم و لطفا اون کتاب ایکیگای رو هم خلاصه اشو بذارید که بخونیم بازم مرسی اکوتوپیا 🩵
وابی سابی یک اصطلاح ژاپنی است که به ما یادآوری می‌کند تا زیبایی را در کامل نبودن ببینیم، ارزش سادگی را درک کنیم و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
وابی سابی به ما می‌آموزد که چگونه کارها را ساده کنیم، اولویت‌هایمان را تعیین کنیم و در این حین به خودمان سخت نگیریم.
باید یاد بگیریم از زیبایی های ساده هم لذت ببریم. ممنون جالب بود
وابی سابی انگار یه روش ساده سازی زندگیه، یه جور دوری از کامل گرایی، پذیرش نقص ها و لذت بردن از مسیر و لحظه، نه نتیجه نهایی. توجه به لحظه و حضور در لحظه که خیلی وقت‌ها فراموش میکنیم.
وابی سابی یک اصطلاح ژاپنی است که به ما یادآوری می‌کند تا زیبایی را در کامل نبودن ببینیم، ارزش سادگی را درک کنیم و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
وابی سابی به ما می‌آموزد که چگونه کارها را ساده کنیم، اولویت‌هایمان را تعیین کنیم و در این حین به خودمان سخت نگیریم.
کتاب بسیار عالی بود
کتابی در باب مقا بله با کمالگرایی، مصرف‌گرایی و ترویج سبک زندگی مینیمال و توجه به طبیعت…
یکی از برگ های سرخ رنگ افرای ژاپنی را که لبه هایش چروک شده، برمی دارم. این برگ خشک و چروکیده، گنجینه ای است؛ مثل پشت دستان مادربزرگ. فضایی درون قلبم گشوده می شود. احساس می کنم همین الان هرچه بخواهم دارم. از صمیم قلب خشنودم اما گاه این احساس، رنگ اندوه نیز به خود می گیرد، زیرا می دانم این لحظه ی زودگذر هرگز برنمی گردد. دنیای وابی سابی همین است.
خداروشکر
لذت بردم.
علاوه بر تغییر، باید یاد بگیریم که خود را بپذیریم و برای رسیدن به یک زندگی ایدئال غیرممکن تلاش نکنیم. این زندگی ایدئالی که همواره تشویق می‌شویم که به آن برسیم، یک توهم است و فقط در آگهی‌های بازرگانی یا در صفحه‌های رسانه‌های اجتماعی وجود دارد.
ممنون🌹
اغلب اوقات، ما می‌خواهیم سریع به هدفمان برسیم. ما خودمان را برای رسیدن به «مقصد» آماده کرده‌ایم؛ اما همین باعث می‌شود تا وقتی همه چیز در زمان تعیین‌شده انجام نشود، دچار ناامیدی و وحشت شویم.
درود و خداقوت 🌱 خیلی خیلی بی نظیر بود،مفهوم کلی کتاب و نکته هاش بسیار کارآمد و مفید هستند.
نکته ای که من دوست داشتم:
۱ـزمانی که بتوانیم طوفان را ببینیم،احتمال بیشتری وجود دارد که دربرابر طوفان مقاومت کنیم.
۲ـ پس از هر شکستی،ما این فرصت را داریم که چیزهایی را در مورد خود کشف کنیم که شاید بدون آن غیرممکن بود هرگز آن را کشف کنیم.
به خصوص این جمله ی دومی رو من با تمام وجود تجربه کردم، واقعا کیف کردم با این کتاب خیلی عالی بود تشکر از زحمات و سایت خوبتون💚✨
ممنونم، اگه امکان داره خلاصه کتاب ایکیگای رو که در کتاب پیشنهاد داده بود بگذارید🌹🙏
ما باید یاد بگیریم که طرز فکرمان را درباره‌ی شکست، مانند کن ایگاراشی تغییر دهیم. شکست پایان مسیر نیست؛ بلکه فقط یک درس مفید است. پس از هر شکستی، ما این فرصت را داریم که چیزهایی را در مورد خود کشف کنیم که شاید بدون آن غیرممکن بود هرگز آن را کشف کنیم.
ما نیز باید یاد بگیریم که به جای شکستن، خم شویم و به رشد خود ادامه دهیم، حتی زمانی که شرایط نامساعد است.
ما باید یاد بگیریم تا زمانی که هنوز زمان داریم، زیبایی‌های ساده و عمیق را در دنیای اطراف خود بیابیم.
حتی در خواندن این خلاصه کتاب هم احساس آرامش بیشتری داشتم گویی که وابی سابی در روح کلمات کتاب وجود دارد
کتاب خوبی بود اینکه بیشتر حواسمون به زندگی باشه و وقتمون کمه پس قدرشو بیشتر بدونیم خوب و جالب بود
جالب بود ، خلاصه و مفید
بسیار با مفهوم‌های کاربردی نگارش شده
واقعا جالب بود. نکاتی که اغلب می دانیم اما در پستوهای ذهن ما مخفی شده و چنین کتاب هایی اونها رو پیش روی ما قرار میده. اغلب ما به یادآوری چندباره آن ها در این دنیای شلوغ و آکنده از تجملات استرس زا نیازمندیم