کتاب قدرت آیین

معنویت مخصوص خودتان را پیدا کنید
جامعه قبلاً حول دین شکل گرفته بود. برای نمونه، در جوامع مسیحی، یکشنبه‌ها فقط برای رفتن به کلیسا بود. حالا، مردم در سراسر جهان به شکل روزافزونی از دین سازمان‌یافته دور می‌شوند. کافی است یکشنبه از خانه‌تان بیرون بروید و به اطراف نگاه کنید. ممکن است آدم‌هایی را ببینید که روزنامه می‌خرند، سگ‌هایشان را به پیاده‌روی می‌برند و در صف صبحانه ایستاده‌اند. و شاید، فقط شاید، چند نفر را ببینید که به کلیسا می‌روند.
اما لزوماً یک دنیای غیردینی نباید دنیایی کمتر معنوی باشد. امر مقدس و متعالی فقط در کلیساها، کنیسه‌ها، معابد و مساجد نیست. آن‌ها را می‌توان همه‌جا پیدا کرد و هر کسی می‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. ما باید یاد بگیریم که تجربه‌های متعالی را به زندگی‌مان دعوت کنیم و کارهایی را که انجام می‌دهیم، عمیق‌تر کنیم. این کتاب روش‌های خلاقانه و مشارکتی زیادی را بررسی می‌کند که آیین‌های معنوی غیردینی در جامعه‌ی امروز به کار می‌گیرند؛ از کلاس‌های کراس‌فیت گرفته تا سم‌زدایی دیجیتال. این کتاب همچنین به شما نشان می‌دهد که چطور می‌توانید کارهای آیینی مخصوص خودتان را پیدا کنید و پرورش دهید. در کتاب قدرت آیین یاد می‌گیرید که چطور کارهایی مانند «شبات»، «افطار» و «نماز» را با زندگی غیردینی هماهنگ کنید. همچنین خواهید آموخت که چرا هر سفری می‌تواند یک زیارت معنوی باشد و دالایی لاما چه چیزی درباره‌ی نظم معنوی به شما می‌آموزد.

برای بیشتر افراد، پر کردن فرم سرشماری نسبتاً ساده و راحت است. به‌هرحال، حفظ کردن تاریخ تولد یا نوشتن آدرس یا شغل، کار چندان سختی نیست. اما بخشی هست که می‌تواند کمی مشکل‌ساز باشد: مذهب. اگر یکی از والدین شما یهودی و دیگری هندو باشد، کدام گزینه را باید انتخاب کنید؟ اگر در کودکی به مدرسه‌ی کاتولیک می‌رفتید؛ اما بیشتر از یک دهه است که به کلیسا نرفته‌اید، آیا باز هم باید گزینه‌ی مربوط به کاتولیک را علامت بزنید؟ و گزینه‌ی افرادی که به‌خاطر هویت جنسی یا گرایش جنسی خود از طرف مذهبشان طرد شده‌اند، کجاست؟
بر اساس اطلاعات سرشماری سال ۲۰۱۹، 26 درصد از مردم آمریکا خود را ندانم‌گرا یا بی‌خدا می‌دانند. در میان نسل‌های جوان‌تر، گرایش به دور شدن از دین سازمان‌یافته، حتی بیشتر است. چهل درصد از متولدین دهه‌ی هشتاد و نود میلادی در آمریکا می‌گویند که به هیچ دین خاصی پایبند نیستند.
به نظر می‌رسد که ما حالا، در مقایسه با گذشته، علاقه‌ی کمتری به دین داریم. اما اگرچه کلیساها، کنیسه‌ها، معابد و دیگر مراکز مذهبی آموزش دینی می‌دهند، این تنها کارکرد آن‌ها نیست. به‌طور سنتی، نهادهای مذهبی، جامعه‌ای را بر پایه‌ی ارزش‌های مشترک می‌سازند. مراسم و آیین‌های آن‌ها، رویدادهای مهم و دوران گذار مانند تولد، ازدواج و مرگ را مشخص می‌کنند. این مراکز همچنین، فضاهایی هستند که مردم می‌توانند در آن‌ها سرپناه، مشاوره و پشتیبانی بگیرند.
خیلی از ما تصمیم گرفته‌ایم که به دین نیازی نداریم؛ اما به جامعه، آیین و معنا نیاز داریم. درواقع، شاید حالا بیشتر از هر زمان دیگری به این موارد نیاز داشته باشیم. در جوامع غربی، انزوای اجتماعی به یک بحران همه‌گیر تبدیل شده است. احتمال اینکه تنها زندگی کنیم، بیشتر از زندگی در یک خانواده‌ی چندنسلی است. احتمال اینکه دور از اقوام خود زندگی کنیم، بیشتر از زندگی نزدیک خانه‌ای است که در آن بزرگ شده‌ایم. احتمال اینکه مرتباً جابه‌جا شویم، بیشتر از ماندن طولانی‌مدت در یک محله است.
این مسئله خیلی نگران‌کننده است؛ زیرا تنهایی برای سلامتی مضر است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تنهایی باعث اعتیاد، خشونت، افسردگی، اضطراب و خودکشی می‌شود. نشریه‌ی مشهور American Psychologist در تحلیلی که در بیشتر از هشتاد مطالعه انجام داد، به این نتیجه رسید که انزوای اجتماعی، از چاقی یا عادت به مصرف روزانه‌ی پانزده نخ سیگار، خطرناک‌تر است.
وقتی نسل‌های گذشته، احساس تنهایی یا سردرگمی می‌کردند، به نهادهای مذهبی پناه می‌بردند. حالا ما با این چالش – و همچنین فرصت – روبه‌رو هستیم که روش‌های جدیدی برای ساختن جامعه، پرورش معنویت و انجام آیین‌ها و مناسک پیدا کنیم.