کتاب تربیت بدون قشقرق

یاد بگیرید چگونه والدینی کارآمدتر باشید.

والد بودن تجربه‌ای غنی و بی‌مانند است، اما این به معنای آن نیست که همیشه آسان باشد. در زمینه‌ی پرورش فرزند، دانستن اینکه تا چه حد باید به آن‌ها آزادی بیان داد و چه زمانی باید دخالت کرد، می‌تواند دشوار باشد. علاوه بر این، تربیت کودک همیشه کار ساده‌ای نیست و می‌تواند از نظر عاطفی خسته‌کننده باشد. بحث‌ها بر سر مسائل کوچکی مانند شستن ظروف یا خاموش کردن تلویزیون، می‌توانند به سرعت تشدید شوند و بر رابطه‌ی شما و سلامت روانی‌تان فشار وارد کنند. بنابراین، تربیت کودک به شیوه‌ای سازنده ضروری است. نویسندگان توضیح می‌دهند که تربیت مؤثر تنها با درک نحوه‌ی عملکرد مغز امکان‌پذیر است. با دنبال کردن توصیه‌های آن‌ها، فرزندان شما نسبت به تربیت شما پذیراتر خواهند شد که به مرور زمان، پیوند بین شما را تقویت خواهد کرد. در این کتاب، شما با تفاوت بین مغز بالا و مغز پایین، نحوه‌ی برقراری ارتباط با فرزندان و اقدامات لازم در زمان عصبانیت فرزندتان آشنا خواهید شد.

به آخرین باری که فرزندتان را به دلیل بدرفتاری تنبیه کردید فکر کنید. چه کاری انجام دادید؟ شاید برایش سخنرانی کردید، سرش فریاد زدید یا او را به گوشه‌ای فرستادید؟ اما آیا واقعا در مورد کاری که هنگام تنبیه کودک انجام می‌دهید فکر کرده‌اید؟ انضباط مرسوم از یک رویکرد استاندارد تنبیه و ترس به جای تمرکز بر رشد کودک استفاده می‌کند. برای واکاوی بیشتر این موضوع، به بررسی روش «محرومیت زمانی» می‌پردازیم: این روش حتی توسط مهربان‌ترین والدین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، والدینی که انتظار دارند کودک در این زمان به رفتار نادرست خود بیندیشد. اما چنین اتفاقی به ندرت رخ می‌دهد. در عوض، کودکان معمولا این زمان را صرف فکر کردن به نامهربانی والدینشان می‌کنند که این امر به تشدید اوضاع می‌انجامد.

یکی دیگر از روش‌های سنتی انضباط، تنبیه بدنی است. هنگامی که کودک تنبیه بدنی می‌شود، به جای تمرکز بر رفتار خود، از اعمال والدینش بیشتر می‌ترسد؛ در نتیجه این تنبیه جسمی اثربخشی معکوس دارد. «محرومیت زمانی» و تنبیه بدنی، صرف نظر از موقعیت، برای کودکان بدرفتار اعمال می‌شود، اما ایجاد ترس و خشم نه برای والدین و نه برای فرزندان مفید نیست.

حالا اگر طرز فکر خود را تغییر دهیم و به انضباط به عنوان فرصتی برای یادگیری درس‌های ارزشمند نگاه کنیم، چه اتفاقی می‌افتد؟ برای انجام این کار، انضباط باید به جای تنبیه، بر آموزش به شیوه‌ای آگاهانه‌تر و انعطاف‌پذیرتر تأکید کند. انضباط باید پیشگیرانه باشد نه واکنشی؛ این مفهوم «انضباط بدون جنجال» است. هدف کوتاه‌مدت این است که کودک با شما همکاری کند، در حالی که هدف بلندمدت کمک به او برای بهبود رفتار و مهارت‌های ارتباطی‌اش است. برای اینکه این کار مؤثر باشد، باید ارتباط برقرار کنیم و مسیر را تغییر دهیم، که به ارتباطی اشاره دارد که باید قبل از هدایت فرزندتان به سمت رفتار خوب، با او برقرار کنید. به عنوان یک امتیاز، اگر به تخلفات به عنوان فرصتی برای آموزش درس‌های مهم نگاه کنیم، به تدریج دیگر مجبور نخواهید بود فرزندتان را زیاد تنبیه کنید.